Syt

Per syt e tu 
gjithmone kam pasur simpati

Sepse ata sikur po flisnin vetem per mua

Kjo nuk ishte nje rastesi
Dhe ata natyrshem 

Po shikonin nga mua.

                                         

Por jo.... 
Ishte nje gje tjeter dominuese

Nuk ishte ai realiteti

Dicka nga brenda ka qene ngacmuese

E cila gjithmone mes neve mbeti.

Syt gjithmone na kane dhene

Ate qe ndiente secili nga ne

Prandaj sa here qe behej shikimi

Shkrepej nje shkendije e re.

Dhe syt prej ketej mernin zjarr

E u shtohej me shume drita.

Dhe njeri-tjetri i shtohej besimi

Sepse nje cast do te vinte dita.

Keshtu qe syt ka qene te paret

Qe shprehen synimet dhe deshirat tona

Tek ata qendron merita 

Qe gjithcka u be e jona.

Tek syt eshte dhe bukuria

Do te thosha, aty eshte gjithckaja....

Aty qendron lumturia

Aty qendron dhe sevdaja.                               

                    

                                                            Sopik. 1989